Opracowanie: Jerzy Chełkowski dla witryny internetowej www.modlitwawiekow.pl

Co się zdarzyło w Jerozolimie w 30 roku? Takie pytanie zadała sobie i czytelnikom w tygodniku POLITYKA nr 17 w dniu 22 kwietnia 2000.

Jako naukowiec historyk chciała znaleźć odpowiedź, jakiej może na to pytanie udzielić z punku widzenia swoich bardzo szerokich prac nad Biblią i historią starożytną oraz życiowych doświadczeń.

Profesor Anna Świderkówna – historyk Starożytności europejskiej - udzieliła kilku wywiadów o Biblii, które ukazały się w tygodniku POLITYKA a także w książkach podanych na końcu tego eseju. Miałem też możliwość być słuchaczem kilku jej bardzo ciekawych wykładów w Poznaniu w Oddziale Poznańskim PAN i innych placówkach. Wypowiadała się nie tylko jako autor książek i artykułów, była też zafascynowana Biblią i umiała to przekazać trafnie i przekonująco. W tym krótkim eseju pragnę przekazać jej przemyślenia na temat jak Jezus „został obudzony” bo tak jej zdaniem powinien być użyty w języku polskim biblijny czas przeszły bierny słowa zmartwychwstanie.

Zmartwychwstanie Chrystusa, Jego Wniebowstąpienie oraz Zesłanie Ducha Świętego to dla nas całościowe dzieło zbawcze, fakt historyczny zapisany przez jego uczestników w ewangeliach. Nagły i dynamiczny rozwój wyznawców Jezusa jako Kościoła chrześcijan w drugiej połowie pierwszego stulecia jest dowodem historycznym na potwierdzenie jego zaistnienia, a rozwój ten możemy obserwować także obecnie. Liczba chrześcijan bliska jest dwom miliardom na wszystkich kontynentach i stale wzrasta.

Jezus zmarł według aktualnych ustaleń dnia 7 kwietnia ( hebrajski Nissan) w roku 30 n.e. – dzień przed uroczystym świętem Paschy żydowskiej. Ukazał się po zmartwychwstaniu swoim uczniom trzeciego dnia po swojej śmierci i złożeniu ciała do grobu.

O fakcie zmartwychwstania Pana Jezusa mówią na kartach Biblii świadkowie Jego działalności, śmierci i Zmartwychwstania. Przez 40 dni miały miejsce Jego pojawienia się uczniom w Jerozolimie a później również w Galilei. Jezus jadł z nimi posiłki a nawet przygotował jeden z nich nad Jeziorem Galilejskim.

Zesłanie Ducha Świętego na Apostołów przypadało pięćdziesiąt dni później, w dzień żydowskiego święta Pięćdziesiątnicy, uroczyście obchodzonego w Jerozolimie.

W międzyczasie Apostołowie są świadkami Wniebowstąpienia Nauczyciela, którym powierza misję nauczania i udzielania chrztu wszystkim narodom jako świadkom tych wydarzeń. Zostały one opisane w ewangeliach w drugiej połowie I-go wieku n.e. przez uczniów Mateusza, Marka, Łukasza i Jana.

Podstawowa grupa świadków tych wydarzeń to Apostołowie, którzy przez prawie trzy lata byli jego uczniami a zarazem współpracownikami w Jego szkole – głosili Dobrą Nowinę, chrzcili, uzdrawiali chorych w wielu miastach i wioskach Izraela.

Dopiero jednak Zesłanie Ducha św. przemieniło dwunastu Apostołów, smutnych, załamanych i można powiedzieć zdruzgotanych po śmierci Jezusa, w nieugiętych ewangelizatorów, głosicieli Zmartwychwstałego, wytrzymujących liczne prześladowania aż po śmierć męczeńską. Mówili do ludu i do arcykapłanów : „Nie możemy nie mówić tego, cośmy widzieli i słyszeli!” Skutek jaki ukazuje ta historyczna rzeczywistość warunkuje jej prawdziwość, i to skierowaną ku przyszłości, bo Jezus dalej żyje w sposób duchowy w swoim Kościele. Jest to tajemnica, którą można w przyjąć w całości lub ją odrzucić. Nie daje się bowiem udowodnić Zmartwychwstania Jezusa metodami, jakimi dysponują nauki historyczne. Możemy w całości je przyjąć lub w całości odrzucić, bo udowodnić się go nie da. Możemy je przyjąć jako fakt przekazany przez wiarygodnych świadków. Oprócz dwunastu Apostołów była przy Jezusie znaczna grupa uczniów – gromadzili się przy Nim, przychodzili i odchodzili, część pozostała. Święty Paweł informuje, że było około pięciuset uczniów, którzy spotykali się z Nim po zmartwychwstaniu (1 Kor 15,5-8).

Zmartwychwstanie i cała działalność Chrystusa są faktami historycznymi, gdyż skutki tych wydarzeń są historyczne. W historii Starożytności znajdujemy szereg mitów o powrocie bogów z Chadesu, miały one jednak zupełnie inny wymiar, tak jak wielu mitycznych bogów „pomyślanych” przez ludzi.

Zostanie uczniem Jezusa groziło poważnymi konsekwencjami zerwania z synagogą, co było jednoznaczne wykluczeniem ze społeczności narodowej. Pierwszym, który tego doświadczył był Szczepan, który został przez Żydów ukamienowany za swoją wiarę. Paradoksalnie śmierć Szczepana stała się bezpośrednią przyczyną rozwoju chrześcijaństwa na całe imperium Rzymu.

Polecenia godne są wybrane jako źródła publikacje Autorki, podane poniżej.

Piśmienictwo

Anna Świderkówna, Rozmowy o Biblii, PWN 1994

Anna Świderkówna, Rozmowy o Biblii, Nowy Testament, PWN 2000

Anna Świderkówna, Biblia a człowiek współczesny, Instytut Wydawniczy ZNAK, 2005

Anna Świderkówna, Co się zdarzyło w Jerozolimie w 30 roku? Polityka nr 17, 22 kwietnia 2000